Przestępstwo narażenia człowieka na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia uregulowane zostało w art. 160 Kodeksu karnego. Przedmiotem ochrony jest życie i zdrowie człowieka. W niniejszym wpisie omówimy, co należy rozumieć pod pojęciem narażenia człowieka na niebezpieczeństwo, a także jakie są konsekwencje owego zachowania sprawcy.
Narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo to każde zachowanie sprawcy polegające na sprowadzeniu realnego zagrożenia dla życia lub zdrowia człowieka w postaci nieuchronnego następstwa dalszego niebezpiecznego dla jego życia lub zdrowia rozwoju sytuacji bądź wysokiego prawdopodobieństwa jego wystąpienia (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z 26 stycznia 2016 r., sygn. akt V KK 342/15, LEX nr 1977834).
Zgodnie z art. 160 § 1 Kodeksu karnego, kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Z kolei § 2 stanowi, że w przypadku, gdy na sprawcy ciąży obowiązek opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Wymienione przestępstwa z art. 160 § 1–2 Kodeksu karnego są ścigane z urzędu.
Wyrok w postępowaniu karnym nie wyklucza możliwości dochodzenia odszkodowania na drodze postępowania cywilnego. Przewidziane w art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego zadośćuczynienie stanowi sposób naprawienia krzywdy będącej następstwem naruszenia dóbr osobistych w postaci zdrowia i nietykalności cielesnej. Innymi słowy, chodzi o naprawienie krzywdy w postaci cierpień fizycznych i psychicznych będących skutkiem uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia.
Potrzebujesz porady prawnej? Skontaktuj się z radcą prawnym Toruń.
