W niniejszym artykule przybliżymy kolejne metody amortyzacji, a mianowicie: amortyzację progresywną oraz amortyzację degresywną. Ponadto zostaną wskazane przykłady, w których to dany składnik majątku może zostać zamortyzowany za pomocą konkretnej metody.
Metoda progresywna polega na tym, że wartość odpisów amortyzacyjnych wzrasta w miarę upływu czasu, ich kwoty są coraz wyższe w miarę utraty wartości początkowej i ekonomicznej zdatności do użytku amortyzowanych elementów majątku danej jednostki gospodarczej. Jest to metoda niestosowana w praktyce ze względu na to, że opiera się na założeniu, że zużycie w wąskim znaczeniu danego składnika majątku jest coraz większe w miarę upływu czasu, np. dany obiekt wymaga większych nakładów na naprawy czy też inne remonty. Istotnym jest również zwrócić uwagę na to, że przepisy prawa bilansowego nie zawierają żadnych postanowień odnoszących się do sposobu, w jaki wartość odpisów amortyzacyjnych ma wzrastać przy zastosowaniu tej metody.
Ma zastosowanie do konkretnych obiektów czy też środków trwałych, które to stopniowo osiągają założoną w projekcie możność produkcyjną. Na gruncie obowiązujących przepisów nie ma innych szczegółowych wskazań, kiedy i w stosunku do czego należy zastosować tę metodę amortyzacji.
Metoda amortyzacji degresywnej została uregulowana w przepisie art. 22k ustawy o PIT, natomiast w ustawie o CIT – w przepisie art. 16k. Zasadniczo jest to metoda korzystniejsza dla podatnika kosztowo. Polega ona na tym, że w początkowym okresie użytkowania środka trwałego odpisy amortyzacyjne są największe, następnie maleją, a pod koniec ich wysokość odpowiada wysokości odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu metody liniowej.
Amortyzacja degresywna dotyczy tylko niektórych środków trwałych, które zaliczone są do następujących grup:
Z zastosowaniem metody amortyzacji degresywnej nie mogą być amortyzowane:
