Stawki amortyzacji dla poszczególnych środków trwałych są ustalone w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. Ustawodawca dopuszcza jednak możliwość obniżenia tych stawek. Zgodnie z art. 22i ust. 5 ustawy o PIT oraz art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. W niniejszym artykule odpowiemy na trzy zasadnicze pytania w tym zakresie.
Do jakiego poziomu można obniżyć stawkę amortyzacji?
Zgodnie ze wskazanym powyżej przepisem, podatnicy mogą obniżać stawki amortyzacji. Regulacja ta nie wskazuje dolnego limitu, zatem wydaje się, iż należałoby przyjąć, że obniżenia stawki można dokonać w całości, tj. do poziomu 0%. W tym zakresie wypowiedział się również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 5 kwietnia 2019 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.41.2019.2.AT, w której podzielił nasz pogląd uznając, że spółka z. o.o. jest uprawniona do obniżania stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej do dowolnego poziomu (w tym również do 0%).
Jak często można zmieniać stawkę amortyzacji?
Analizowany przepis w żadnym stopniu nie ogranicza częstotliwości zmiany stawki amortyzacji. W związku z powyższym podatnik nie musi stosować obniżonej stawki przez kolejne lata. Może ją zarówno zwiększyć, jak i zmniejszyć – według uznania. Jedynym ograniczeniem jest górny limit wysokości stawki amortyzacji, określony w Wykazie rocznych stawek amortyzacji. Zatem podatnik może obniżyć stawkę amortyzacji danego środka trwałego nawet kilka razy, a następnie go podwyższyć do wysokości górnego limitu.
Czy obniżenie stawki amortyzacji jest opłacalne?
Obniżenie stawki amortyzacji będzie skutkowało zmniejszeniem odpisów amortyzacyjnych, czyli zmniejszeniem miesięcznych kosztów uzyskania przychodu, które generuje środek trwały. W związku z powyższym zabiegiem, podatnik wykaże większy dochód, a w konsekwencji będzie zobligowany do zapłaty wyższego podatku. Co prawda, ciężko doszukiwać się w tym jakichkolwiek pozytywów, jednakże są sytuacje w których może okazać się to opłacalne. Po pierwsze podkreślić należy, iż zmniejszenie stawki amortyzacji, wydłuża jej okres. A więc co do zasady redukując stawkę, nie stracimy kwoty, która będzie mogła być kosztem. Dzięki temu możemy w pewnym stopniu „balansować” wysokością kosztów wynikających z odpisów amortyzacyjnych, przenosząc je na inne okresy. Może to okazać się korzystne np. w sytuacji, w której podatnik przewiduje poniesienie straty w danym roku podatkowym – obniżając stawki amortyzacyjne nie dopuści do powstania straty lub zminimalizuje jej wielkość. Zatem jeżeli podatnik w pewnym okresie generuje stosunkowo niskie przychody, nie powinien zwiększać stawki amortyzacji. Z drugiej strony, jeżeli planuje wzrost przychodów, zasadne wydaje się zwiększanie stawki amortyzacji, co spowoduje obniżenie dochodu i tym samym podatku.
